Zwierzyniec powstał w 1593 roku na terenie tak zwanej włości Szczebrzeskiej, włączonej do ordynacji zamojskiej przez jej założyciela kanclerza Jana Zamoyskiego. Utworzono tu wówczas drugi w Polsce zwierzyniec myśliwski, ogrodzony 30 kilometrowym parkanem oraz wybudowano okazały dwór modrzewiowy. Dało to początek i nazwę miejscowości.
W XVI w. księżna Gryzelda Wiśniowiecka i Maria Kazimiera d’Arquien, późniejsza królowa Marysieńka Sobieska poddały pomysł budowy pałacu myśliwskiego. W XVII wieku istniały tu już browar, winiarnia i karczma. Wieś rozbudowała się na przełomie XVIII i XIX wieku , kiedy z inicjatywy ordynata Andrzeja Zamoyskiego i jego synów powstał w Zwierzyńcu przemysł – tartak, fabryka maszyn rolniczych, gisernia i zakłady stolarskie. W 1806 r. rozpoczął produkcję nowy browar. W tym czasie przebywał tu Stanisław Staszic. W początkach XIX w. Stanisław Zamoyski przeniósł do Zwierzyńca siedzibę ordynacji, uruchomił też nowe zakłady – drukarnię i fabrykę waty. Podczas powstania styczniowego działał tu oddział powstańczy pod dowództwem leśniczego ordynacji Henryka Gramowskiego, złożony z ordynackiej służby leśnej, urzędników, rzemieślników i chłopów. W czasie okupacji Niemcy zorganizowali we wsi obóz dla jeńców francuskich, a następnie obóz dla mieszkańców wysiedlonych i pacyfikowanych miejscowości Zamojszczyzny. Obecnie w Zwierzyńcu mieści się siedziba dyrekcji Roztoczańskiego Parku Narodowego. W 1990 roku Zwierzyniec otrzymał prawa miejskie.
Zabytki Zwierzyńca:
- Kościół filialny p.w. Św. Jana Nepomucena wzniesiony w latach 1741–1747 według projektu Columbaniego, murowany z mansardowym dachem i z wyposażeniem wnętrza, położony na wyspie z dojściem przez most. Kościół początkowo używany jako kaplica z czasem powiększony o boczne skrzydła. O szczególnych wartościach zabytkowych kościoła decyduje późnobarokowa architektura oraz XVIII-wieczne polichromie Łukasza Smuglewicza Na sąsiedniej wysepce kamień, pomnik ukochanego psa Marysieńki.
- Browar, murowany z 1806 r. bryła głównego budynku założona na planie podkowy z asymetrycznym budynkiem suszarni słodu, z kominem. Obiekt trzykondygnacyjny, boniowany, otynkowany, nakryty dachem dwuspadowym o pokryciu blachą. Otwory okienne zakończone półkoliście, na ostatniej kondygnacji z opaskami. Wewnątrz mieszczą się urządzenia warzelni, suszarni słodu, fermentownia, słodownia, magazyny i urządzenia towarzyszące. Za budynkiem głównym – kotłownia, budynki warsztatowe i towarzyszące.
- zespół budynków zarządu ordynacji, klasycystyczny, zbudowany po 1820 r.
Artykuł pochodzi z portalu: http://www.turystyka-pojezierze.pl/
