Lublin to największe polskie miasto po wschodniej stronie Wisły. Stolica województwa lubelskiego oraz Lubelszczyzny.
Jest jednym z największych polskich miast, 9. miastem w kraju pod względem liczby ludności (349 440 mieszkańców) oraz 15. pod względem powierzchni(147 km²). Historycznie położony jest w Małopolsce, początkowo w ziemi sandomierskiej, a następnie w ziemi lubelskiej, której stanowi centrum. Miasto leży na Wyżynie Lubelskiej (na granicy Płaskowyżu Nałęczowskiego, Płaskowyżu Świdnickiego i Wyniosłości Giełczewskiej), nad rzeką Bystrzycą – lewobrzeżnym dopływem Wieprza. Na terenie miasta do Bystrzycy wpadają dwie strugi: Czerniejówka i Czechówka. Prócz tego przepływa przez miasto czwarta rzeka – Nędznica zwana również Krężniczka. Lublin jest jednym z najstarszych miejsc osadnictwa w Polsce. Początki osadnictwa na terenie miasta sięgają VI wieku, kiedy to rozwinęła się osada położona na wzgórzu Czwartek (nazwa pochodzi od dnia targowego). Na zamkowym wzgórzu w X wieku powstała budowla obronna, drewniana, potem murowana, która w XII w. zyskała miano kasztelanii. Nieopodal na Wzgórzu Staromiejskim powstało miasto. Po raz pierwszy prawa miejskie na prawie magdeburskim Lublin uzyskał prawdopodobnie za czasów Bolesława Wstydliwego około 1257 roku. W 1341 r. Kazimierz III Wielki odniósł pod Lublinem zwycięstwo nad Tatarami, a rok później wydał miastu kolejny przywilej lokacyjny, tzw. regulacyjny, na mocy którego miasto otoczono murami. W 1474 r. Kazimierz Jagiellończyk ustanowił tu stolicę nowo powstałego województwa lubelskiego, wyodrębnionego z województwa sandomierskiego.
W XVI i XVII w. był tu główny ośrodek reformacji. Działała tu jedna z ważniejszych gmin braci polskich, której przedstawicielem był Jan Niemojewski, a ministrem zboru Marcin Czechowic. W Lublinie działał także zbór kalwiński, w którym kaznodzieją był m.in. Krzysztof Kraiński. W mieście w XVI w. pracowała już drukarnia żydowska, od ok. 1630 drukarnia polska, a od 1687 drukarnia jezuicka. W XVII wieku na fali ogólnopolskich konfliktów narodowościowych i gospodarczego zastoju upadają słynne jarmarki lubelskie. Na skutek wojen i rewolt kozackich (1648–1650) z miasta emigruje większość kupców z Europy. W 1655 Lublin zostaje splądrowany przez wojska rosyjsko-kozackie, szczególnie ucierpiała w tym czasie dzielnica żydowska. W 1686 roku zaczęto grać Hejnał Miasta Lublina. Kolejne lata przyczyniają się do dalszego upadku miasta głównie za sprawa trwającej wojny północnej (początek XVIII w.). Po wojnach północnych następuje okres rozbudowy miasta, głównie siedzib magnackich i dóbr kościelnych. W 1788 r., po 100 latach, odrodził się ruch protestancki, czego wyrazem była budowa kościoła św. Trójcy istniejącego do dzisiaj. Po ogłoszeniu Konstytucji 3 Maja, przyjętej z entuzjazmem w mieście, Lublin posiadł swego pierwszego prezydenta – pana Teodora Gruell-Gretza. W 1918 r. założono Katolicki Uniwersytet Lubelski. Od listopada 1918 r. miasto ponownie znalazło się w niepodległej Polsce, ponownie stało się stolicą województwa. W okresie PRL nastąpił gwałtowny rozwój miasta. W 1944 r. powstał Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Zbudowano szereg zakładów przemysłowych, między innymi Fabrykę Samochodów Ciężarowych (FSC) i fabrykę helikopterów w pobliskim Świdniku (WSK PZL Świdnik). Do 1989 r. ludność miasta wzrosła ponad trzykrotnie w porównaniu do ludności przed 1939. Od 2001 roku Lublin ma swoje miasto bliźniacze, jedyne o tej samej nazwie poza granicami Polski – Lublin w stanie Wisconsin, w USA.
Do najciekawszych zabytków Lublina należą:
- Zamek z kaplicą zamkową, Muzeum Lubelskie, ul. Zamkowa 9;
- Muzeum Wsi Lubelskiej, al. Warszawska 96;
- Stare Miasto z Bramą Krakowską, licznymi galeriami, pubami i kawiarniami
- Podziemia lubelskie,
- Ogród botaniczny UMCS,
- Państwowe Muzeum na Majdanku,
W Lublinie znajduje się kilka kin, teatry, filharmonia, liczne muzea.
Artykuł pochodzi z portalu: http://www.turystyka-pojezierze.pl/
