Ostoja ptactwa wodnego, największy park narodowy w Polsce, największe w Polsce siedlisko łosi, urokliwy spływ kajakowy, rozległe mokradła i rozlewiska, pływające krowy – z tak wieloma rzeczami kojarzy się Biebrzański Park Narodowy przeciętnemu Polakowi. W rzeczywistości trudno dziś znaleźć kogoś, kto nie wie cóż to takiego i czym się charakteryzuje.
Biebrzański Park Narodowy powstał w 1993 roku w celu ochrony unikalnego ekosystemu jakim była i jest dolina Biebrzy. W obrębie parku znajduje się prawie cała rzeka, niemalże od jej źródeł aż do ujścia do Narwi. Ochrona doliny Biebrzy sięga korzeniami aż do lat międzywojennych, kiedy to utworzono na jej obszarze 2 rezerwaty: Grzędy i Czerwone Bagno. Do tej pory tereny te stanowią jedne z najbardziej atrakcyjnych w Biebrzańskim Parku Narodowym.
Unikalność przyrodnicza parku polega na strukturze zawartego w nim ekosystemu. Rozległe mokradła i torfowiska sprzyjają rozwojowi roślinności charakterystycznej jedynie dla terenów podmokłych. Z racji na konsekwentne osuszanie przez człowieka obszarów bagiennych w skład tego typu roślinności wchodzi wiele gatunków zagrożonych wyginięciem czy wręcz reliktowych. Brzoza niska, wierzba lapońska, storczyk krwisty czy widłak jałowcowaty to tylko nieliczne przykłady. Królestwo (tych większych) zwierząt na terenie Biebrzańskiego Parku Narodowego reprezentują głównie ptaki (bataliony, żurawie, sowy błotne i wiele innych), których los jest jednak uzależniony od stałej ingerencji człowieka. Gdyby nie organizowane co roku sianokosy dolina Biebrzy stopniowo by zarastała stanowiąc tym samym coraz mniejsze siedlisko ptactwa wodnego. Środowisko ssaków reprezentuje tutaj przede wszystkim łoś, który tylko w dolinie Biebrzy zdołał przetrwać II wojnę światową.
Z turystycznego punktu widzenia Biebrzański Park Narodowy jest prawdziwą perełką. Stanowi niezwykle popularny szlak spływów kajakowych, okoliczne drogi i ścieżki nadają się do uprawiania turystyki pieszej, konnej i rowerowej, ale także tej najmniej forsownej – samochodowej. Turystów przyciągają przede wszystkim takie miejsca jak twierdza w Osowcu, Goniądz, Czerwone Bagno, Uroczysko Grzędy, Bagno Ławki (gdzie praktycznie w każdej porze dnia z licznych wież obserwacyjnych zobaczyć można łosie), Góra Strękowa nad Narwią koło Wizny (zwana polskimi Termopilami), Kanał Augustowski oraz samo ujście Biebrzy do Narwi. Jeżeli chodzi o obsługę ruchu turystycznego na terenie parku, to prezentuje się ona bardzo dobrze. Bez problemu można tam znaleźć wypożyczalnie sprzętu, zajazdy, jadłodajnie o miejscach noclegowych nie wspominając (dominują kwatery agroturystyczne). Biebrzański Park Narodowy jest zatem doskonałym miejscem na spędzenie aktywnych wakacji (nawet jeżeli wybieramy się tam na leniwe wczasy to raczej nie oprzemy się pokusie spacerowania czy pływania po rzece).
Biebrzański Park Narodowy to, jak widać, niezwykłe miejsce. Wraz z parkami: narwiańskim, białowieskim i wigierskim oraz 3 parkami krajobrazowymi tworzy rozległą ostoję przyrody województwa podlaskiego. Dla osób pragnących zatrzymać się na dłużej, aby w pełni doświadczyć uroków regionu, pensjonat oferujący noclegi w bezpośredniej bliskości Biebrzańskiego Parku Narodowego stanowi idealną opcję.
